Zeg jij wel eens Dank je wel tegen je hond?

Zeg jij wel eens dank je wel tegen je hond? Gewoon omdat hij iets heeft gedaan waar je blij van wordt? Of omdat hij contact heeft gemaakt? Of misschien een zelf bedachte taak heeft uitgevoerd?

Dank je wel, 3 simpele woorden, maar ze zijn zó belangrijk. Je erkent daarmee de ander.  Mens of dier. Je zegt dat je zijn boodschap hebt gehoord. Dat je het contact waardeert, dat je respect hebt voor de ander. Dat je wil luisteren. Dat je een cadeau aanvaart. Deze erkenning is zo wezenlijk in oprecht contact. Je bevestigt de ander in zijn zijn.  Om bij contacten die je aan het hart gaan, te zeggen: je bent voor mij belangrijk. 

Je hoeft het niet eens te zijn met de ander, om toch dank je wel te zeggen. Je bevestigt het contact en je geeft daarna aan wat je er mee wil.

Wanneer we kijken naar het contact met onze honden, komt blaffen het meest overeen met de verbale uitingsvorm van honden ten opzichte van ons mensen om iets duidelijk te maken. Een hond kan blaffen omdat hij binnen is, en naar buiten wil om te plassen. Meestal voor ons een duidelijk signaal waar we doorgaans voor de hond wenselijk op reageren. De deur gaat open en de hond mag zijn plas doen. 

Maar wat doen we als een hond blaft tegen mensen? Tegen bezoek, tegen voorbijgangers op straat? We zijn geneigd om de hond zo snel mogelijk leren dat ze stil moeten zijn. Maar wat nu als de hond een boodschap wil aangeven? Als de hond alleen in de tuin is en er komt ineens iemand achterom. De hond slaat aan en wellicht hiermee vertellen dat er iemand van plan is op jullie terrein te komen. Een letterlijk ‘dank je wel voor het melden’ zorgt voor gehoord worden en de intensiteit van het gedrag neemt meestal snel af.

Ook kan er een emotie — zoals angst – aan het gedrag ten grondslag liggen. Wanneer we hier aan voorbij gaan en alleen ingaan op de uitingsvorm van het gedrag; zal de emotie vrijwel altijd weer een andere weg vinden om naar buiten te komen. Wanneer een hond angstig gedrag laat zien, is het voor je hond zo waardevol dat je laat merken dat je de angst hebt gezien. Een letterlijk ‘dank je wel’ is hierin niet zo toepasbaar, maar de overeenkomst met het bedanken zit in het bevestigen van het zien.

Of je hond komt een speeltje brengen. Je kunt hier heel mooi een ‘gesprek’ over aangaan. “ Dank je wel voor het speeltje. Ik wil nu niet met je spelen. Neem hem maar weer mee en ga maar in de tuin spelen”.  

Het mooie van een dergelijke interactie is, is dat de hond de vrijheid heeft om dingen te vragen of aan te geven hoe hij zich voelt. We begeleiden ze daarna uiteraard verder. We zeggen soms ‘ja’, soms ‘nee’ of ‘even schoenen aandoen en dan ga ik met je mee’.

En willen we dat niet allemaal? Een stem hebben? Laten weten wat je vindt? Probeer het eens een dag. Kijk welk gedrag je hond aanbiedt en probeer te snappen wat hij hier mee willen zeggen. Bedank vervolgens je hond voor de boodschap en maak daarna een afweging of je het gedrag van je hond wilt laten voor wat het is of dat je het gedrag wil bijsturen.