We willen allemaal graag een fantastische relatie met onze hond. Het stellen van grenzen richting onze honden, voelt soms 'streng' en 'afdoend' aan de relatie met je hond. Wanneer we het lastig vinden om grenzen te stellen, dan ligt daar vaak een gebrek aan (zelf)vertrouwen onder.

Trauma kan worden gedefinieerd als elke onopgeloste reactie van het autonome zenuwstelsel. ‘Het gaat om de reactie van het zenuwstelsel op een gebeurtenis, niet de gebeurtenis zelf.’ aldus Peter Levine. Of je hond (of jijzelf) een trauma ontwikkelt, hangt dus af van hoe je zenuwstelsel op een gebeurtenis reageert. Twee mensen en/of twee honden in eenzelfde situatie kunnen dus heel anders reageren waarbij de een wel een trauma overhoudt aan een situatie en een ander niet.

Samen met je hond dingen ondernemen, kan zo fantastisch zijn! Er zijn zoveel dingen die je kan ondernemen en het is vooral mooi als je iets kunt vinden waar jullie beide plezier aan beleven. 

Wanneer je werkt met een clicker, beoog je bepaald gedrag te bekrachtigen (=versterken). Simpeler gezegd; je wil hiermee aan je hond aangeven dat wat hij precies op dat moment doet, gewenst gedrag is. En uiteindelijk wil je graag dat hij dat gedrag nog eens laat waardoor je dit gedrag uiteindelijk een naam (commando) kan geven.

Wanneer een pup bij je thuis komt met gemiddeld een week of 8, dan heeft hij nog geen enkel idee hoe zijn nieuwe leven er uit zal zijn. Aan ons de schone taak om de hond uit te leggen wat we van hem willen. Het heeft mijn voorkeur om zo weinig mogelijk de strijd aan te gaan me je hond. Soms is actief een grens stellen gewoon nodig (wanneer je hond bijvoorbeeld achter fietsers aan wil jagen), maar met veel opvoedingszaken kan je ook aan de slag met statisch begrenzen, geduld hebben en op het goede moment belonen.

Kracht, wat is dat nu eigenlijk? Voor mij betekent het dat je vanuit je eigen-waarde(n) bent en handelt. En dat betekent ook dat hoe je naar je hond toe bent en doet, gebaseerd mag zijn op je eigen waarden en normen inclusief het stellen van grenzen. 

Wanneer je je goed goed voelt, je goed functioneert en leeft naar je kernwaarden, dan zal er waarschijnlijk sprake zijn van welzijn, ofwel wel-zijn, Ook voor onze honden geldt dit. Als een hond lekker in zijn vel zit, fijn meedraait in de roedel en de gelegenheid heeft om soort-eigen gedrag te laten, dan is er een grote kans dat de hond in balans is en zich prettig voelt.

In de communicatie met honden spelen meerdere factoren een rol. Wanneer je iets van je hond wil, kan je dit middels meerdere signalen duidelijk maken. (Lichaams-)bewustzijn van onszelf is hierbij een wezenlijke factor.

Wanneer wij onze hond iets aan willen leren, is het belangrijk dat we de hond ook kunnen bereiken en dat de hond in staat is om informatie op te nemen. Dit is niet te vergelijken met de modus van je hond waarin overmatige adrenaline, instinct en ook opwinding de overhand voert. Hoewel je hond daar ook dingen van leert, is dat niet te vergelijken met elkaar.

Je hond als spiegel; je hebt het vast wel eens gehoord. Maar wat betekent dat nu eigenlijk?

Tijdens het opvoeden en trainen van de hond, maak ik graag gebruik van het versterken van het gewenste gedrag van de hond. Dit kan gedrag zijn dat door de hond zelf aangeboden wordt of gedrag waartoe wij de hond uitnodigen. 

Om je hond bij je te roepen, is het belangrijk dat je een hond hiervoor een vast signaal geeft. Dit kan van alles zijn; je stem, een handgebaar of een fluitje. Wat ‘beter’ is, zal ik in dit artikel bespreken.

Heb jij soms het idee dat je hond je uitlacht? Dat hij voor je gaat staan en denkt, ik kom lekker niet? En dan ook nog eens hard rondjes gaat rennen? Of dat je hem aan wil lijnen en dat je hond dan op 2 meter afstand blijft staan?

Wanneer je hond iets ervaart als stress, angst, paniek of simpel niet weet wat hij precies voelt, kan hij er – net als wij – op 4 manier mee omgaan. Van de ‘fight’, ‘flight’ en ‘freeze’ hebben we de meeste mensen wel gehoord. Het is ook de meest heldere zichtbare reactie omdat de actie van de hond vaak direct te koppelen is aan wat hij ziet, wat er gebeurt of wat hij ervaart.

De comfortzone, die plek of gemoedstoestand waar jij en je hond je samen prettig, veilig en vertrouwd voelen. Een heerlijke plek om te zijn. Alles is voorspelbaar en iedereen weet waar hij aan toe is. In een comfortzone kan je je erg lang prettig voelen. Of juist niet, want ook de niet leuke dingen die voorspelbaar zijn, horen hier in thuis. Deze routine beschermt ons namelijk tegen mogelijk gevaar van het onbekende en kan hierdoor (onverwachte) stress en gevaar vermeden worden.

Wat is prooi- en voernijd?

Zeg jij wel eens dank je wel tegen je hond? Gewoon omdat hij iets heeft gedaan waar je blij van wordt? Of omdat hij contact heeft gemaakt? Of misschien een zelf bedachte taak heeft uitgevoerd?