Wanneer voelen we ons verbonden? Met elkaar, met de wereld en met onze hond? Het is een terugkerend thema tijdens de lessen. Zeker wanneer het gaat om een (jonge) hond die niet luistert. Die niet snapt wat je bedoelt, die puberoren heeft of die gewoonweg eigen-wijs is.
Verbondenheid in het algemeen voel je meestal wanneer je helemaal aanwezig bent in het moment zonder afleiding. Je bent in het hier en nu en je beleeft de wereld zoals hij op dat moment is. Vaak komt daar ook nog bij je je gezien, gehoord en begrepen voelt en dat een ander dat ook naar jou toe laat zien. Het is een soort afgestemd zijn op elkaar zonder dat er direct woorden voor nodig zijn. Je ervaart veiligheid en vertrouwen en je voelt openheid.
Met je hond is verbinding vaak nog puurder, omdat honden zo in het nu leven. Je merkt dat je verbonden bent met je hond wanneer je hond zich kan ontspannen en zichzelf kan zijn bij jou. Verder kan je merken dat jullie elkaars signalen en lichaamstaal oppikken. Deze harmonie zit in kleine dingen: samen wandelen, stil zitten, spelen, of gewoon bij elkaar liggen. Je voelt dat er vertrouwen is en dat je hond weet dat hij bij jou veilig is.
Soms kan verbinding heel klein en subtiel zijn zoals een blik, een ademhaling die samenvalt of het zachte aanraken van de vacht. En soms is het groot en voelbaar in beweging, spel of samenwerking. Het ervaren van verbinding is geen doen, maar een zijn.
Het gevoel van verbinding is mijns inziens dan ook geen actieve bezigheid. Maar het werkwoord in de verbinding zit er vaak in dat WIJ dingen anders mogen doen. En vooral ook dingen mogen laten ;-). Zoals tijdens het wandelen niet op je telefoon kijken. Of met een open (neutrale) blik durven kijken naar welk gedrag de hond laat zien en hierbij oordelen achterwege laten.
Het doen van oefeningen kan zeker bandversterkend werken, maar het is dus geen voorwaarde om alsnog in verbinding te zijn met je hond. Wanneer je op deze manier naar de band van je hond kan kijken; is vaak ook een stuk minder erg als hij soms niet doet wat jij graag wil.
Wil je eens oefenen met ruimte om meer verbinding met je hond te creëren? Probeer dan eens onderstaande:
-
Stiltewandeling
Maak een wandeling zonder telefoon, zonder praten en zonder haast. Adem rustig en volg het tempo van je hond en indien mogelijk wandel de route die je hond graag wil lopen. Kijk wat hij opmerkt en wandel een stukje mee in zijn beleving. -
Blikverbinding
Ga rustig bij je hond zitten en kijk hem zacht aan; knijp hiervoor af en toe je ogen even dicht. Vaak zal je hond even terugkijken. -
Samen ademen
Ga bij je hond liggen of zitten en stem je ademhaling af op zijn ritme. Soms merk je dat hij na een tijdje jouw rust overneemt of andersom. -
Vrij spel
Laat je hond bepalen wat het spel is. Leg geen commando’s op, maar volg zijn uitnodigingen: rennen, trekken, rollen, of juist zachtjes met de neus duwen. -
Aai met aandacht
Neem een paar minuten om je hond bewust te aaien. Voel de warmte, de textuur van de vacht. Kijk hoe je hond aangeeft wat hij fijn vindt en waar hij genoeg van heeft. -
Laat-oefening
Soms gaat verbinding juist over niets doen. Ga rustig zitten, misschien in de tuin of in huis, en doe helemaal niets. Laat je hond kiezen of hij bij je komt liggen, of iets anders gaat doen. Het gaat om samen zijn, zonder verwachting. -
Dankbaarheidsmoment
Sluit de dag af met een korte reflectie: benoem zachtjes (hardop of in gedachten) drie dingen die je waardeert aan je hond die dag. Terwijl je dit doet, kijk je naar hem of raak je hem even aan. Dit voedt niet alleen de verbinding, maar ook je eigen bewustzijn van de relatie.
Reactie plaatsen
Reacties